10.07
Iron & Wine versie 2.0
Zijn laatste album 'Kiss Each Other Clean' liet het al vermoeden, een nieuw muzikaal tijdperk voor Iron & Wine is aangebroken. Weg dus met die spaarzame arrangementen en lange haren, live brengt de gekortwiekte Sam Beam maar liefst 8 man mee voor zijn concert op het Cactusfestival.
Onmiddellijk valt op dat er naast de usual suspects ook een aantal verrassingen in Iron and Wine versie 2.0 zitten. Achtergrondzangeresjes, een extra percussionist, een saxofoon/klarinet-speler, dat moet toch haast vloeken met de vroegere Iron and Wine sound? Toegegeven, de eerste paar nummers voelt het nieuwe jasje ietwat onwennig maar al snel zit het als gegoten. Het bluesy en langzaam aanzwellende 'Freedom Hangs Like Heaven' kan daar als eerste van profiteren en tekent voor een eerste uitschieter. 'Song of the Shepherd's Dog' is nog zo'n topper. Startend met spaarse klarinet- en banjoklanken over een bedje knisperende electronica groeit het uit tot een magistrale lang uitgesponnen jam waarbij alles op het einde weer in zijn zelfde mooie rustige plooi valt. Klasse!
De klarinet mag daarna nog eens de hoofdrol opnemen in een bijzonder opgewekte versie van 'Lovesong of the Buzzard'. En nog meer welgezindheid tijdens 'House By The Sea' waar de sax dan op de voorgrond mag treden en via een clevere outro opnieuw een intro worden van 'Woman King'. De sax is sowieso in heel dit optreden het meest impacterende instrument op nieuwe sound die Iron and Wine live exploreert. Nog zo'n nummer dat perfect gekruid wordt met die sax-intermezzo's is de ingetogen gospelversie van 'In My Lady's House'.
De hele band speelt vanavond duidelijk met heel veel plezier en zet met het leuk betitelde 'Your Fake Name Is Good Enough For Me' achter zijn optreden een groot punt, een hoogtepunt van deze editie!
Tekst: Bram De Meyer
Foto's: Anneleen Bouttery | Inge Kinnet