<% name="nieuws" showHeaderA showHeaderB showHeaderC %>
<% showSfeerHeader %>
08.07 Cactus op volle toeren!
Na een welverdiende sandwich met krabsla strompel ik goedgevuld de 'weide' weer op. Kate Nash staat ondertussen on stage nog als een overjaarse Wiske te brullen. het moet gezegd ze heeft het publiek 100% mee met haar dolle fratsen. Het volle zicht op haar rode slipje als afsluiter staat in mijn geheugen gegrift. Een ongelukkige medewerker doet dit nog eens lichtjes over wanneer hij een plectrum van het podium opraapt met een enorme scheur in zijn broek tot gevolg. Helaas geen rood slipje!

Het gerucht doet de ronde dat Ozark Henry gespot zou zijn. Het blijkt echter om een zekere B.M. te gaan, een aannemer van alle werken. Dus schrik niet als hij volgende week de muur bij de overburen staat te voegen. Ook de alcohol begint zijn eerste sporen na te laten. Snode plannen over bierdrinken met een rietje uit de décolleté van een rijpere dame worden helaas luidkeels meegedeeld aan iedereen die het niet wil horen. Sommigen van deze alcoholbabies beweren zelfs dat het jaren duurde voor ze beseften dat er ook muziek was op Cactus. Naast jonge poepies die voor de eerste keer komen piepen lopen hier gelukkig ook nog enkele oude karkassen rond die de allereerste editie nog mee hebben gemaakt. Verhalen van slapen onder het podium en het scanderen van felrode communistenleuzen. De goeie ouwe tijd maar dan gelukkig zonder Jan Theys.

Een Assebroeks gezin zet ondertussen alles op alles om de ING-wedstrijd te winnen. Die Oranje hoedjes doen vrezen voor een niet te stoppen invasie van onze Noorderburen! De man van het jaar in Brugge was helaas niet deze bescheiden verslaggever, maar wel een bisschop op retraite. Een jongeman gaf toe ooit gevormd te zijn door VG himself, maar 'het gaat' ... Waarna we vlot kunnen overschakelen naar het kleine meisje dat net iets langer mag opblijven (ik schat haar rond de 25 jaar). Ze doet haar beklag over het zicht op al die ruggen voor zich en stelt voor om volgend jaar van klein naar groot te staan. Een wetsontwerp is in de maak, het is enkel nog wachten op een nieuwe regering.

Het valt me op dat de leeftijd zakt hoe verder ik wegga van het podium. En ook hoeveel er ook daar te beleven valt. De hangmatten blijven een trekpleister voor hangjongeren (ok, flauw), maar ook elders over the bridge is het aangenaam toeven. Naast de eetstandjes uit alle windrichtingen van onze planeet valt vooral de centrale DJ-set me enorm mee. Soms wel eeuwenoude klassiekers maar wel gegoten in een spiksplinternieuw glitterpakje. Morgen kom ik hier zeker nog terug.

Als de tijd zo vlug blijft doorgaan word ik morgen wakker in een rusthuis. Dag 1 zit er bijna op, Bryan Ferry sluit hier netjes de deur achter zich, waarna de slimme varkentjes flink naar hun hokje trekken, de feestvarkentjes duiken nog de binnenstad in op zoek naar een afterparty ...

Tekst: Kris Logghe <% showSfeerHeader_2 showCommunity showFooter %>