The Proclaimers
+ The Antler King
The Proclaimers uk
Tijdloze popsongs met een folky toets
The Proclaimers verwierven wereldfaam met hun hits ‘I’m Gonna Be (500 Miles)’, ‘I’m On My Way’ en ‘Letter From America’. Daarnaast hebben de Schotse tweelingbroers Craig en Charlie Reid nog een heleboel andere hoogtepunten op hun CV staan: een carrière die ondertussen 30 jaar omspant, een tiental succesvolle albums, een resem hitnoteringen en talloze tournees over de hele wereld, waarbij ze voor heel wat uitverkochte zalen mochten spelen.
Met ‘Angry Cyclist’ zijn ze ondertussen aan hun elfde plaat toe. Het album is opnieuw een verzameling van tijdloze popsongs met een folky toets, doorspekt met hun typische feel good vibe en vernuftige, soms politiek getinte teksten. De broers borduren verder op het aloude recept waar het dertig jaar geleden allemaal mee begon, maar het wordt nog steeds gesmaakt!
Met de nieuwe plaat onder de arm komen ze deze zomer naar Moods!, om zoals steeds een energiek feestje te bouwen op het podium. Want dat is wat de band het liefste doet: het publiek charmeren met hun doodeerlijke liedjes en heerlijke Schotse tongval. The Proclaimers houden van hun fans en die liefde is volledig wederzijds!
The Antler King b
Dreigend en psychedelisch
Vorig jaar verscheen de derde plaat van The Antler King, ‘Ten For A Bird’. De kritieken waren unaniem lovend: vijf sterren bij Humo, vierenhalf bij Dansende Beren, … Kort samengevat: het is een steengoede plaat geworden. Esther Lybeert en Maarten Flamand, die naast muzikaal duo ook gewoon man en vrouw zijn, speelden praktisch alle instrumenten zelf in. Resultaat is een catchy album, die ook een tikkeltje dreigend en psychedelisch is. Hun muziek zweeft tussen vrolijk en donker, al heeft dat donkere kantje nu misschien wel wat de overhand. Logisch ook: na tweede album ‘Patterns’ had Esther het gevoel niet echt iets nieuws te vertellen te hebben. Tot Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen won. Verwacht echter geen protestplaat. Het ongenoegen van Esther en Maarten zit eerder verstopt in de details. Wie zoekt, die vindt! En anders is ‘Ten For A Bird’ gewoon een heel fijne plaat.